Εργασίες των μαθητών του Β3 για το κήρυγμα του Χριστού στη Ναζαρέτ.

Οι μαθητές μπήκαν στο ρόλο του δημοσιογράφου μιας τοπικής εφημερίδας και αποτυπώνουν τα όσα διαδραματίστηκαν στη Συναγωγή της Ναζαρέτ, όταν μίλησε ο Χριστός, στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας.

3ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ

 

 

ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ 1821 ΑΝΤΗΧΟΥΝ ΣΤΟ 2021

Μπορεί να είμαστε λίγοι και αδύναμοι Μα έχουμε μαζί μας τον παντοδύναμο θεό και θα νικήσουμε. 

Στρατηγός Μακρυγιάννης

“Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά.”

Ιωάννης Μακρυγιάννης


“Ποτέ δεν αποτυχαίνουν αυτοί που πεθαίνουν για έναν μεγάλο σκοπό.”

Ρήγας Φεραίος

“Το Γένος μας και άλλες φορές σταυρώθηκε, αλλά ιδού ζώμεν.”

Γεώργιος Καραϊσκάκης

Η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος.” έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές.”

Καποδίστριας

 Όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά.

Ρ. Φεραίος

Ποτέ δεν αποτυγχάνουν  αυτοί που πεθαίνουν για έναν μεγάλο σκοπό

Λόρδος Βύρων

Το <<αν>>πολλές φορές επάρθει αλλά δεν εφύτρωσε 

Θ Κολοκοτρώνης

Η Ιστορία της Ελλάδος στηρίζεται πάνω σε τρεις λέξεις: ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΠΑΤΡΙΣ 

Παλαιών Πατρών Γερμανός

Μαθητές του Β2

ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ 1821 ΑΝΤΗΧΟΥΝ ΣΤΟ 2021

 ΕΡΓΑΣΙΑ (ΔΡΑΣΗ) ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ

Θα έχουμε την τιμή να μας συνοδεύσετε στάδιο-στάδιο μέχρι την ολοκλήρωση της εργασίας. 

 

200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Επιλέξτε τους παρακάτω συνδέσμους για να παρακολουθήσετε τις συμμετοχές μαθητών μας, της Β' και Γ' γυμνασίου στον διαγωνισμό του Υπουργείου Παιδείας και της Εκκλησίας της Ελλάδος για τα 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση του 1821  

ΚΑΝΑΡΗΣ Ο ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

 

Το σημάδι του Θεού

                                         


Ήταν περασμένη η ώρα την Κυριακή το βράδυ όταν ο ιερέας του ναού αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην πρεσβυτέρα του στο σπίτι για να της πει ότι σε λίγο θα κινήσει για το σπίτι. Άφησε το τηλέφωνο να χτυπήσει πολλές φορές αλλά εκείνη δεν απάντησε.
Ο ιερέας παραξενεύτηκε αλλά αποφάσισε να τακτοποιήσει κάποιες τελευταίες εκρεμμότητες προτού ξανατηλεφωνήσει. Όταν το έκανε ύστερα από λίγα λεπτά, εκείνη απάντησε αμέσως.
«Γιατί δεν απάντησες τη πρώτη φορά;» τη ρώτησε
«Μα δεν χτύπησε άλλη φορά!» του είπε εκείνη.
Δεν έδωσαν παραπάνω σημασία στο γεγονός και ασχολήθηκαν με τα τρέχοντα θέματα της οικογένειας τους.
Την επόμενη μέρα ο ιερέας δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στο ναό.
«Μου τηλεφωνήσατε χθες» ακούστηκε μια ανδρική φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου
«Εγώ;» ρώτησε ο ιερέας
«Ναι, χτύπησε πολλές φορές αλλά δεν το σήκωσα» απάντησε ο άνδρας
Αμέσως ήρθε στο νου του ιερέα το περιστατικό με τη τηλεφώνημα που έκανε στη πρεσβυτέρα του.
«Α! Ναι!» έκανε ο ιερέας. «Ήθελα να τηλεφωνήσω στη σύζυγό μου και κατά λάθος τηλεφώνησα σε σας!»
«Δεν πειράζει» τον καθησύχασε ο άγνωστος. «Μόνο θα ήθελα να σας πω με δυο λόγια την ιστορία μου. Χθες λοιπόν είχα αποφασίσει να δώσω τέλος στη ζωή μου. Δεν άντεχα να υποφέρω άλλο. Είχα κουραστεί. Δεν έχει σημασία το πως και το γιατί.
Προτού όμως το κάνω αυτό είχα πει στο Θεό ότι αν δεν θέλει να αυτοκτονήσω, να μου στείλει ένα σημάδι. Τότε χτύπησε το τηλέφωνο. Κοίταξα την αναγνώριση κλήσης και έγραφε Αγία Τριάδα.
Μόλις το είδα, μέσα στο πανικό μου και την ένταση της κατάστασης που βίωνα φοβήθηκα να απαντήσω.
Κι έτσι το σημάδι που ζήτησα μου ήρθε μέσα από το τηλεφώνημα σας»!
Ο ιερέας χαμογέλασε και από μέσα του ευχαρίστησε το Θεό για τούτο το δώρο ζωής. Χάρηκε τόσο πολύ που ήταν εφημέριος του ιερού ναού της Αγίας Τριάδας και το τηλέφωνο της εκκλησίας ήταν καταχωρημένο στο τηλεφωνικό κατάλογο.

Πηγή:https://epanosifi.blogspot.com/2020/11/blog-post_665.html?spref=fb&fbclid=IwAR1kgVagjM1lH2ggjaSzomIPXU03YvV0X0eTrMoYcSUEzjre_HBC74phong

19 Μαΐου: Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

Η γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού αναφέρεται στα βίαια, μαζικά, φονικά γεγονότα της δεύτερης και των αρχών της τρίτης δεκαετίας του 20ού αιώνα που έλαβαν χώρα στην καταρρέουσα τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου τουρκικού κράτους, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τη φυσική εξόντωση, τον αφανισμό, τον εκτοπισμό, την εκρίζωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.

Ο Ναυαγός

 Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σ’ ένα ακατοίκητο τροπικό νησί μόνος κι έρημος. Με πολλούς κόπους, χωρίς εργαλεία, εργαζόμενος μόνο με τα χέρια του, κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών.

Πράγματι είχε μόλις τελειώσει την καλύβα όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Όμως την δεύτερη κιόλας μέρα ένας κεραυνός έκαψε την καλύβα του και την έκανε στάχτη.

 

Κυριακή του Πάσχα

Το Πάσχα ήταν αρχαιότατη ιουδαϊκή γιορτή που τελούνταν τη νύχτα της 14ης προς τη 15η του μηνός Νισάν. Οι Ιουδαίοι γιόρταζαν την απελευθέρωσή τους από την δουλεία των Αιγυπτίων κατόπιν της σφαγής των πρωτότοκων των Αιγυπτίων, απ’ την οποία διέφυγαν τα δικά τους πρωτότοκα χάρη στο αίμα του αμνού με το οποίο άλειψαν τις πόρτες των σπιτιών τους. Η λέξη πάσχα (=διάβαση) υπενθυμίζει τη θαυμαστή διάβαση της Ερυθράς θάλασσας από τους Ισραηλίτες και γενικότερα τη διάβασή τους από τη δουλεία στην ελευθερία. Όμως τα γεγονότα εκείνα ήταν συμβολικά και προφητικά. Το ιουδαϊκό Πάσχα ήταν τύπος του χριστιανικού. Ο πασχάλιος αμνός των Ιουδαίων ήταν σύμβολο και τύπος του αληθινού πασχάλιου αμνού, του Χριστού, που θυσιάστηκε για μας και με το αίμα του εξαγόρασε την ελευθερία μας από την δουλεία της αμαρτίας. Κατά δε θεία οικονομία η θυσία του Κυρίου συνέπεσε με το ιουδαϊκό πάσχα, που εκείνο το έτος έτυχε να είναι Σάββατο. Ο Κύριος σταυρώθηκε και πέθανε την Παρασκευή, το βράδυ όπου οι Ιουδαίοι έτρωγαν τον πασχάλιο αμνό και αναστήθηκε μετά το Σάββατο, δηλ. την πρώτη μέρα της εβδομάδας η οποία γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκε Κυριακή. Η πασχαλινή ακολουθία είναι ιδιαιτέρως λαμπρή. Ξεκινά στις 12, μεσάνυχτα του Μ. Σαββάτου με τον Όρθρο και συνεχίζει με την θ. Λειτουργία. Στην τελετή της Ανάστασης ψέλνουμε χαρούμενα όλοι μαζί, πολλές φορές το «Χριστός ανέστη».

Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα τελείται ο Εσπερινός της Αγάπης. Κατά τη διάρκειά του διαβάζεται η ευαγγελική περικοπή που εξιστορεί την εμφάνιση του Κυρίου στους δώδεκα μαθητές την ημέρα της Ανάστασής Του. Το Ευαγγέλιο αυτό διαβάζεται σε όσο το δυνατόν περισσότερες γλώσσες για να κηρυχθεί σ’ όλα τα έθνη ότι «Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο».

 ΠΟΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

                                          Μέγα Σάββατο

Την ημέρα αυτή εορτάζουμε «την θεόσωμον ταφήν και την εις άδου κάθοδον» του Κυρίου. Η ταφή βέβαια έγινε τα απόγευμα της Μ. Παρασκευής. Όμως η Εκκλησία έκρινε ορθό να αφιερώσει ιδιαίτερη μέρα προς τιμήν και μελέτη του μυστηριώδους αυτού γεγονότος. Ο Χριστός αναπαύεται μέσα στον τάφο, όπως «αναπαύθηκε» όταν πρωτοδημιούργησε τον κόσμο την έβδομη μέρα. Όμως αναπαύεται ως θεάνθρωπος. Το πανάχραντο σώμα Του θάπτεται στον τάφο, αλλά πνευματικά ο ίδιος μεταβαίνει στον Άδη και συνεχίζει το σωτηριώδες έργο του. Καλεί κοντά Του όλους τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, από τον Αδάμ και την Εύα μέχρι τους έσχατους ανθρώπους του Θεού, ώστε να μην λείψει κανείς από το παγκόσμιο προσκλητήριο της σωτηρίας, που είναι τελικά μια αναδημιουργία του κόσμου και ολοκλήρωσης της ανθρωπότητας. Η κάθοδος αυτή ήταν το τελειωτικό χτύπημα κατά του θανάτου. Γι’ αυτό ψέλνουμε χαρακτηριστικά: “Ότε κατήλθες πρός τον θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τόν άδην ενέκρωσας τη αστραπή της θεότητος”.

Στη βυζαντινή εικονογραφία ο Κύριος παρουσιάζεται κατερχόμενος στον Άδη με δόξα κρατώντας τον τίμιο Σταυρό Του. Συντρίβει τις πύλες του Άδη και ανασύρει από ‘κει τον Αδάμ, την Εύα, τον Άβελ, τους Πατριάρχες, τους προφήτες και όλους τους δικαίους της Π. Δ.

Στον όρθρο του Μ. Σαββάτου ψάλλονται τα Εγκώμια, δηλ. σύντομα τροπάρια που εξιστορούν τα πάθη του Κυρίου, εξυμνούν την ταφή του και διασαλπίζουν τη νίκη Του κατά του θανάτου. Προς το τέλος του Όρθρου γίνεται και περιφορά του Επιταφίου γύρω από τους δρόμους της ενορίας.

ΠΟΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Μεγάλη Παρασκευή

Είναι αναμφίβολα η ιερότερη ημέρα της Μ. Εβδομάδας κι αυτό γιατί επιτελούμε ανάμνηση της Σταύρωσης του Κυρίου. Η ακολουθία των Αγίων και Αχράντων Παθών του Κυρίου, όπως ονομάζεται, μας φέρνει στη μνήμη όσα υπέμεινε για χάρη μας ο Κύριος: «τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τάς ύβρεις, τούς γέλωτας, τήν πορφυράν χλαίναν, τόν κάλαμον, τόν σπόγγον, τό όξος, τούς ήλους, τήν λόγχην και πρό πάντων τόν σταυρόν και τόν θάνατον», δηλ. «τους εμπτυσμούς, τα χτυπήματα στο πρόσωπο και στον αυχένα, τις ύβρεις, το γέλωτα, την κόκκινη χλαμύδα, το καλάμι, το σπόγγο, το ξύδι, τα καρφιά, τη λόγχη και κυρίως τη Σταύρωση και το θάνατο». Γίνεται επίσης μνεία του ευγνώμονα ληστή που έλαβε συγχώρηση από τον Κύριο και με τη μετάνοιά του «πρώτος παραδείσου πύλας ανοίξας εισήλθεν». Η Ακολουθία των Αγίων Παθών άρχιζε από το απόγευμα της Μ. Πέμπτης και διαρκούσε όλη τη νύχτα γιατί και η σύλληψη, η δίκη και οι εμπαιγμοί του Κυρίου έγιναν κατά τη νύχτα αυτή. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ακολουθίας είναι η ανάγνωση 12 Ευαγγελίων. Από αυτά, το πρώτο (το Ευαγγέλιο της Διαθήκης) περιλαμβάνει τις υποθήκες του Χριστού προς τους μαθητές και την αρχιερατική προσευχή Του. Τα υπόλοιπα Ευαγγέλια εξιστορούν τη σύλληψη, τη δίκη, τα πάθη, το σταυρικό θάνατο, την ταφή του Κυρίου καθώς και την ασφάλιση του τάφου με τη βοήθεια της κουστωδίας. Μετά την ανάγνωση του πέμπτου Ευαγγελίου γίνεται η λιτάνευση του Εσταυρωμένου, η τοποθέτηση Του στο μέσο του Ναού καθώς ο χορός ψάλλει αργά και κατανυκτικά το εξής τροπάριο:

Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. (ἐκ γ’). Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται, ὁ τῶν Ἀγγέλων Βασιλεύς. Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται, ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις. Ῥάπισμα κατεδέξατο, ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ. Ἥλοις προσηλώθη, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχῃ ἐκεντήθη, ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμέν σου τὰ Πάθη Χριστέ. (ἐκ γ’). Δεῖξον ἡμῖν, καὶ τὴν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν.

«Σήμερα κρεμιέται πάνω στο ξύλο του Σταυρού Εκείνος που κρέμασε τη γη πάνω στα ύδατα. Στεφάνι από αγκάθια περιβάλλεται στο κεφάλι ο Βασιλιάς των Αγγέλων. Ψεύτικο βασιλικό ρούχο φοράει Αυτός που ντύνει τον ουρανό με νέφη. Καταδέχτηκε να ραπιστεί Αυτός που στον Ιορδάνη ποταμό ελευθέρωσε τον Αδάμ. Με καρφιά καρφώθηκε ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Με λόγχη τρυπήθηκε ο Γιος της Παρθένου. Προσκυνούμε τα πάθη Σου Χριστέ. Δείξε μας και την ένδοξή Σου Ανάσταση».

  ΠΟΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

                                     Μεγάλη Πέμπτη

Τα γεγονότα της Μ. Πέμπτης είναι κατά σειρά τα εξής: 1. Ο Ιερός Νιπτήρας, δηλ. το πλύσιμο των ποδιών των Αποστόλων από τον ίδιο τον Κύριο. 2. Ο Μυστικός Δείπνος, δηλ. η παράδοση του μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας από το Χριστό. 3. Η «υπερφυής προσευχή», δηλ. η αγωνιώδης προσευχή του Κυρίου στη Γεσθημανή πριν τη σύλληψή Του. 4. Η προδοσία του Ιούδα, δηλ. η παράδοση του Κυρίου στους Ιουδαίους με φίλημα και η σύλληψή Του.

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ

Στο βάθος της εικόνας φαίνεται το τείχος της Ιερουσαλήμ, γιατί ο Χριστός “έξω της πύλης έπαθε” (Εβρ. ιγ΄ 12). Στο κέντρο της σύνθεσης ο Χριστός γυμνός πάνω στο Σταυρό, φέρει μόνο “περίζωμα περί την όσφυν”, δηλ. ένα άσπρο, συνήθως, πανί τυλιγμένο στη μέση Του. Νεκρός, με κλειστούς οφθαλμούς και γυρτό ελαφρά το κεφάλι προς τα δεξιά. Από τους αγιογράφους υπερτονίζεται το σώμα Του εντελώς σκελετωμένο από την κακοπάθεια, με τα χέρια απλωμένα και με ανοικτές τις παλάμες, “ως να προσεύχεται … και ωσάν να ανοίγη τας αγκάλας του προς όλους τους ανθρώπους” (Φ. Κόντογλου, Έκφρασις, τ.Α΄, σ.174). 

   ΠΟΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Μεγάλη Τετάρτη

Το συναξάρι της Μ. Τετάρτης αναφέρει ως θέμα την άλειψη του Κυρίου με μύρο από μια γυναίκα πόρνη, γεγονός που συνέβη λίγο πριν από το πάθος Του. Η υμνογραφική παράδοση συγκρίνει την μετάνοια της πόρνης με το φοβερό ολίσθημα του Ιούδα και παραλληλίζει τις δύο ψυχικές καταστάσεις. Η πόρνη ελευθερώνεται από την αμαρτία και μετανοεί, ενώ ο Ιούδας αιχμαλωτίζεται από τη φιλαργυρία και αποχωρίζεται απ’ το Θεό. Ιδιαίτερα συγκινητικό είναι το γνωστό «Τροπάριο της Κασσιανής» (γραμμένο από τη μοναχή Κασσιανή) που εκφράζει τη θερμή μετάνοια και εξομολόγηση της αμαρτωλής γυναίκας.

Τη Μ. Τετάρτη η υμνολογία φέρνει στη μνήμη μας και τη σύγκλιση του Συνεδρίου, δηλ. του ανώτατου δικαστηρίου των Ιουδαίων, το οποίο και αποφάσισε τη σύλληψη και την καταδίκη του Κυρίου. Οι ύμνοι της Μ. Τετάρτης αναφέρονται επίσης στην απόφαση του Ιούδα να παραδώσει τον Κύριο και στη συμφωνία του με τους αρχιερείς.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

Το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης καταλαμβάνει το ημικυκλικό τραπέζι γύρω από το οποίο κάθεται ο Ιησούς με τους μαθητές. Πάνω στο στρωμένο τραπέζι βρίσκονται διάφορα αντικείμενα, όπως ποτήρια, μαχαίρια, δοχεία με κρασί, «πινάκια» με φαγητά, μικροί άρτοι πάνω στους οποίους σχηματίζεται σταυρός και στο κέντρο ένα μεγάλο ψάρι πάνω σε όμοιο με τα άλλα πινάκιο. Ο Χριστός εικονίζεται στην αριστερή άκρη του τραπεζιού καθισμένος σε χαμηλό θρόνο και πατώντας σε υποπόδιο που είναι στολισμένο με πολύτιμους λίθους, όπως και το κάθισμα. Φορά χιτώνα σε ροδί χρώμα, βαθύ μπλε ιμάτιο και φέρει ένσταυρο φωτοστέφανο. 

ΠΟΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Μεγάλη Τρίτη

Είναι αφιερωμένη στην παραβολή των δέκα παρθένων (Ματθ. 25, 1 – 13). Όμως οι ύμνοι της ημέρας αναφέρονται και στην παραβολή των ταλάντων (Ματθ. 25, 14 – 30) καθώς και στη μέλλουσα κρίση (Ματθ. 25, 31 – 46). Οι τρεις αυτές παραβολές αποτελούν μέρος μιας μεγάλης διδασκαλίας που έκανε ο Χριστός κατ’ ιδίαν στους μαθητές Του στο Όρος των Ελαίων λίγες μέρες πριν από το Πάθος Του. Σ’ αυτή την ομιλία περιλαμβάνονται σπουδαίες και βαρυσήμαντες προβλέψεις για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και τη συντέλεια του κόσμου. Ο Κύριος τόνισε ακόμα πως πρέπει να ήμαστε πάντα έτοιμοι να Τον υποδεχτούμε γιατί θα έρθει σε άγνωστο χρόνο. Έτσι, λοιπόν, συμπεραίνουμε πως το γενικότερο θέμα της Μ. Τρίτης είναι η μέλλουσα κρίση. Από την παραβολή των δέκα παρθένων είναι εμπνευσμένο το τροπάριο «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…» και ο ακόλουθος ύμνος:

 ΠΟΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Μεγάλη Δευτέρα

Είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Αγ. Ιωσήφ του παγκάλου, (πολύ καλού) γιου του πατριάρχη Ιακώβ. Τα αδέλφια του Ιωσήφ τον φθονούσαν, γι’ αυτό τον έριξαν μέσα σ’ ένα λάκκο και κατόπιν τον πούλησαν σε Αιγυπτίους εμπόρους. Υπέφερε πολλά, όμως στο τέλος δοξάστηκε κι έγινε άρχοντας της Αιγύπτου. Ο Ιωσήφ θεωρείται τύπος του Χριστού για τα παθήματα, την αρετή του, την πραότητα και την ανεξικακία του. Και ο Κύριος φθονήθηκε από τους αρχιερείς, τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους και αφού υπέφερε πολλά για τη σωτηρία μας δοξάστηκε με την Ανάστασή Του. Επίσης τη Μ. Δευτέρα τελείται ανάμνηση της ξηρανθείσας συκής. Σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση το θαύμα αυτό έγινε την επομένη της εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Ο Χριστός βλέποντας στο δρόμο μια συκιά, πήγε κοντά της, μα δε βρήκε παρά μόνο φύλλα` και της λέει: «Ποτέ πια μην ξαναβγάλεις καρπό!» Κι αμέσως ξεράθηκε η συκιά. Εκείνη η άκαρπη συκιά συμβόλιζε τη συναγωγή των Ιουδαίων που δεν είχε να παρουσιάσει πνευματικούς καρπούς και γι’ αυτό καταδικάστηκε από τον Κύριο. Συμβόλιζε ακόμα και κάθε άνθρωπο που δεν έχει πνευματική καρποφορία. Το Ευαγγέλιο του Όρθρου της Μ. Δευτέρας αφηγείται όχι μόνο το επεισόδιο της συκής αλλά και τις παραβολές των δύο γιων (Ματθ. 21, 28-32) και των κακών γεωργών (Ματθ. 21, 33-46), μέσω των οποίων ο Κύριος προείπε την απόρριψη Του ισραηλιτικό λαό. Οι παραβολές αυτές ελέχθησαν την ημέρα μετά την Κυριακή των Βαΐων και γι’ αυτό η Εκκλησία όρισε να διαβάζονται την Μ. Δευτέρα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει ουσιαστικά η Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών. Κατά την σημερινή ημέρα εορτάζεται η ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όπου, κατά τους Άγιους Ευαγγελιστές, οι Ιουδαίοι Τον υποδέχθηκαν κρατώντας βάια ή βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα φορέματά τους ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΙΚΟΝΑΣ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

σκηνή αναφέρεται στην Ευαγγελικά περικοπή που περιγράφει τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, έξι ημέρες πριν από το Πάσχα. Για το περιστατικά αυτά μιλούν όλοι οι Ευαγγελιστές: Ματθ. 21: 1-11, Μαρκ. 11:1-10, Λουκ. 19: 29-38, Ιωάν. 12:12-15.
Η εικόνα της Βαϊοφόρου περιγράφει έντεχνα το ιστορικά γεγονός της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, αποκαλύπτοντας συχρόνως και το «κεκρυμμένο μυστήριο» καθώς και το βαθύτερο νόημα των συμβάντων. Είναι επίσης η πρώτη στη σειρά των εικόνων εκείνων που αναφέρονται στα Πάθη και την συναντούμε στην εκκλησιαστική τέχνη από τα πρώτα κιόλας χριστιανικά χρόνια, στις Σαρκοφάγους των Κατακομβών.

Σάββατο του Λαζάρου 

Κάποτε ο Λάζαρος, ο οποίος έμενε στη Βηθανία, αρρώστησε βαριά και οι αδερφές του – η Μάρθα και η Μαρία – έστειλαν μήνυμα στον Ιησού να έρθει να τον βοηθήσει. Εκείνος βέβαια γνώριζε από πριν ότι ο φίλος του πέθανε, έφτασε όμως με τους μαθητές του στο σπίτι του φίλου του τέσσερις μέρες αργότερα. Μόλις είδε όλον τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί να κλαίει για τον άδικο και πρόωρο θάνατο του Λαζάρου συγκινήθηκε παρά πολύ. Ξεκίνησαν δε όλοι μαζί και πήγαν στον τάφο. Εκεί διέταξε να ανοίξουν την είσοδο του τάφου και με δυνατή φωνή – αφού είχε προσευχηθεί στο θεό Πατέρα – είπε: «Λάζαρε, έβγα έξω». Ο πεθαμένος βγήκε τυλιγμένος με τα σάβανα και ο Ιησούς Ζήτησε να τον λύσουν. Μετά το θαύμα αυτό πολλοί Ιουδαίοι πίστεψαν, ενώ άλλοι έτρεξαν στους Φαρισαίους για να τους περιγράψουν το τι έγινε. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι το τελευταίο θαύμα του Κυρίου κατά τη διάρκεια της παρουσίας Του στη γη.

Για ποιό λόγο η κεντρική πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι σφραγισμένη εδώ και 194 χρόνια;

Εδώ και 194 χρόνια, η κεντρική πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι είναι σφραγισμένη...
Όποιος θέλει να εισέλθει στον χώρο όπου τους τελευταίους αιώνες εδρεύει η πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, γίνεται μάρτυρας ενός συνεχούς βουβού θρήνου αλλά και τιμής σε έναν άνθρωπο που προτίμησε τη θυσία.
Κάθε χρόνο, αυτήν την ημέρα ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανάβει ένα κερί και προσεύχεται.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν γιατί, πολλοί όμως το αγνοούν.

Ας μη βιαζόμαστε να κρίνουμε, πριν μάθουμε τα πάντα!

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

Μεταφερόμαστε γιά λίγο στό Βυζάντιο. Τόν 7ο αἰώνα μ.Χ. (626 μ.Χ. περίπου) 100.000 Ἄβαροι, ἐχθρικός λαός, πολιόρκησε τήν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Αὐτοκράτορας τῆς Βασιλεύουσας Ἡράκλειος ἔλειπε σέ ἐκστρατεία κατά τῶν Περσῶν γιά νά ἀπελευθερώσει τούς Ἁγίους Τόπους καί νά ἐπαναφέρει τόν Τίμιο Σταυρό. Τότε βρῆκε εὐκαιρία ὁ Χαγάνος, ὁ βασιλιάς τῶν Ἀβάρων, καί ἔχοντας ὡς συμμάχους τούς Πέρσες, συγκέντρωσε τά πλήθη τοῦ στρατοῦ του ἔξω ἀπό τά τείχη τῆς Πόλης. Στόχος ὁ πλοῦτος τῆς Βασιλεύουσας.

Χόρχε Μπουκάι: η αξία των ανθρώπων

“Σ’ ένα μακρινό χωριό, κάπου στην Ανατολή, ζούσε ο πιο σπουδαίος ιερωμένος εκείνων των καιρών. Ένας άνθρωπος με μεγάλο κύρος και επιρροή, που παρέμενε απλός και διέθετε απίστευτη σοφία και σπάνια ευαισθησία.

 Το όνειρο του πολεμιστή! 

Γιάννης Χαρούλης

Στ' άγρια τα κάστρα πολεμάω......

Θεολογία κρυμμένη σ' ένα παραμύθι!

Ο ΨΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν ένας ψαράς, που ζούσε με τη γυναίκα του σ’ ένα καλυβάκι κοντά στη θάλασσα. Κάθε μέρα ο ψαράς πήγαινε στην ακρογιαλιά και ψάρευε : ψάρευε και ψάρευε με τις ώρες.

Έτσι καθόταν μια μέρα πάλι και ψάρευε, κοιτάζοντας ώρες ατελείωτες τ α διάφανα νερά, και έριχνε την πετονιά του όσο π ι ο βαθιά μπορούσε. Και ξάφνου ένιωσε ένα τσίμπημα στ αγκίστρι του. Τραβάει και τι να δει;

Είχε πιάσει ένα μεγάλο ψάρι. Και το ψάρι τού μίλησε και του είπε : « Άκου, ψαρά, σε παρακαλώ, χάρισε μου τη ζωή. Δεν είμαι ψάρι αληθινό, αλλά ένας μαγεμένος πρίγκιπας . Τι θα κερδίσεις αν με σκοτώσεις ; Το κρέας μου δεν είναι καθόλου νόστιμο. Ρίξε με πάλι στο νερό κι άσε με να φύγω ».

— « Μπα ! », έκανε απορημένος ο ψαράς, ” δεν χρειάζονται τόσο πολλά λόγια για να σ ‘ αφήσω . Δεν έχω καμιά όρεξη ν α φάω ένα ψάρι που ξέρει να μιλάει ». Κι έριξε έτσι το ψάρι ξανά στο νερό και το ψάρι χάθηκε στα βαθιά αφήνοντας πίσω του μια λεπτή γραμμή από αίμα. Ο ψαράς σηκώθηκε τότε και γύρισε στο καλύβι του.

Ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου

Στην μακρινή μας Ινδία διηγούνται ένα παραμύθι, απ’ αυτά που σου αφήνουν κάποιο χαμόγελο, γιατί έχουν ένα αναπάντεχα διδακτικό τέλος.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας αυτοκράτορας, που είχε διαλέξει σαν προσωπικό του σύμβουλο ένα πολύ σοφό γέροντα που όμως είχε ένα μεγάλο ελάττωμα, συνεχώς επαναλάμβανε, “ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου… ότι σου συμβαίνει είναι για το καλό σου”…

Ο αυτοκράτορας όμως παρόλο που το “ελάττωμα” του σοφού τον εκνεύριζε, τον κρατούσε κοντά του γιατί οι συμβουλές και η σοφία του, τού ήταν πολύ χρήσιμα και γι΄ αυτό το λόγο, τον έπαιρνε πάντα μαζί του, ειδικά όταν απομακρυνόταν από το παλάτι.

Μια βροχερή μέρα, ο αυτοκράτορας αποφάσισε να καλλωπιστεί και αφού τον έπλυναν οι γυναίκες της αυλής, ζήτησε από τον κουρέα να τον ξυρίσει και να του κάνει μανικιούρ.

Ήθελα να αλλάξω τον κόσμο!!

Όταν ήμουν νέος, ήθελα να αλλάξω τον κόσμο.

Διαπίστωσα ότι ήταν δύσκολο να αλλάξω τον κόσμο, γι 'αυτό προσπάθησα να αλλάξω το έθνος μου. 

Όταν ανακάλυψα ότι δεν θα μπορούσα να αλλάξω το έθνος, άρχισα να επικεντρώνω το ενδιαφέρον μου στην πόλη μου. Δεν κατάφερα όμως να την αλλάξω. 

Έτσι ως ώριμος άνδρας πλέον, προσπάθησα να αλλάξω την οικογένειά μου. 

Τώρα, ως γέρος, αντιλαμβάνομαι, ότι το μόνο πράγμα που μπορεί να αλλάξει κάποιος είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Και συνειδητοποιώ ξαφνικά, ότι αν πριν από καιρό είχα αλλάξει εγώ, αυτό θα μπορούσα να είχε κάποιο αντίκτυπο στην οικογένειά μου. Η οικογένειά μου και εγώ θα μπορούσαμε να έχουμε αντίκτυπο στην πόλη μας. Ο αντίκτυπος των συμπολιτών μας θα μπορούσε να αλλάξει το έθνος και έτσι θα μπορούσαμε πράγματι να αλλάξουμε τον κόσμο. 

Αγνώστου μοναχού γύρω στο 1100 μ.Χ.

Πηγή:http://thesecretrealtruth.blogspot.com/

Ο Θεός υπάρχει. Σε εμάς απομένουν δυο πράγματα:

Ο αληθινός Θεός δεν είναι αυτός που ξοδεύεται, αυτός ο οποίος εξευτελίζεται με πρόχειρες φανερώσεις κατά το θέλημα του ανθρώπου, αλλά είναι αυτός που κρύβεται στις ταπεινές γωνιές και στις μυστικές στροφές της πορείας αυτής της ζωής. 

Ο Θεός πράγματι υπάρχει. Σε εμάς απομένουν δυο πράγματα: το ένα είναι να κάνουμε την υπομονή του χρόνου και το δεύτερο είναι να κάνουμε τον αγώνα της καθαρότητας των οφθαλμών μας.

Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός, 

εκδ. Ι.Μ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ «ΑΔΙΚΟΣ» ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ

Π. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ¨ΑΔΙΚΟΣ¨ ΚΙ ΕΙΝ' ΩΡΑΙΟ!

Ο Θεός είναι αγάπη

και ελευθερία

και συγχώρεση.

Τέλος.

Και λες:

Ναι, μα είναι και δικαιοσύνη.

Και λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, ότι,

ο Θεός πράγματι είναι δίκαιος.

Μα η δικαιοσύνη Του είναι παράδοξη.

Ασυνήθιστη.

Πέρα απ’ τα μέτρα και τη λογική

των ανθρώπων.

¨Δικαιοσύνη του Θεού είναι η «αδικία» Του¨.

Όταν σ’ αγαπώ,

αν έχουμε 6 πορτοκάλια,

θα σου πω,

¨φάε όσα θες,

κι άσε και για μένα

αν περισσέψει κάτι. (άγιος Παΐσιος)

Σ’ αγαπώ,

και θέλω εσύ να νιώσεις πρώτα καλά.

Εγώ χαίρομαι, όταν εσύ χαίρεσαι.¨

Αυτή είναι η δικαιοσύνη της αγάπης.

Δεν έχει να κάνει με μαθηματικά,

μα με τη λογική της καρδιάς.

Ας το πούμε πάλι:

¨Δικαιοσύνη του Θεού είναι η «αδικία» Του¨.

Θυμήσου μερικές τέτοιες

φαινομενικές ¨αδικίες¨ του Θεού:

¨Αδικία¨ ήταν όταν δεν κατέκρινε την πόρνη,

κι έτρωγε με τελώνες και αμαρτωλούς.

¨Αδικία¨ όταν αγάπησε τόσο τον Ιούδα

και του έδωσε το ταμείο των μαθητών.

(Ταμείο, στον κλέφτη!! Δηλαδή, έλεος!)

¨Αδικία¨ όταν άφησε τα 99 πρόβατα, κι έψαχνε στους γκρεμούς το ένα!

¨Αδικία¨ όταν έκανε πανηγύρι για τον Άσωτο που γύρισε μετανιωμένος.

¨Αδικία¨ όταν πλήρωσε τον εργάτη που έπιασε δουλειά μόλις την τελευταία στιγμή, με το ίδιο μεροκάματο που έδωσε σ’ όσους κουράστηκαν απ’ τα χαράματα!

¨Αδικία¨ όταν μας αγάπησε τόσο πολύ, και σταυρώθηκε για μας

¨έτι αμαρτωλών ημών όντων¨,

δηλαδή, ΠΡΙΝ μετανιώσουμε, πριν διορθωθούμε κι αλλάξουμε.

¨Αδικία¨ ήταν όταν έσωζε τον ληστή στο Σταυρό.

¨Αδικία¨ που ανατέλλει τον ήλιο σε δίκαιους,

αλλά και σε αμαρτωλούς.

Η θεία αγάπη, δεν πάει με τη ζυγαριά

και τα δικαστήρια αυτου του κόσμου.

Ο νομικισμός δεν έχει σχέση με το Θεό και το Πνεύμα Του.

Ο νους μας, γεμάτος κουτάκια και καλούπια,

δεν το αντέχει όλο αυτό.

Το νοσηρό μεγάλωμά μας,

νιώθει αμηχανία μπροστά στην τόση αρχοντιά κι ελευθερία.

Ο ηθικισμός και συντηρητισμός μας,

αντιδρά σ’ αυτό το θείο Ήθος.

Μα μας συμφέρει όλο αυτό, τελικά.

Διότι το σχέδιο της ¨άδικης¨ αγάπης Του,

ελπίζουμε να ¨πιάσει¨ κι εμάς,

και να ισχύσει και για τη δική μας δικαίωση.

Και τώρα,

για όσο ζούμε.

Μα και τη στιγμή που θα φεύγουμε

και θα περιμένουμε να νιώσουμε

το βλέμμα Του επάνω μας

επιεικές, συμπαθές και σωτήριο…

Θα είναι ¨άδικο¨ αν σωθούμε,

μιας κι είμαστε

τόσο αμαρτωλοί.

Μα θα μας αρέσει σίγουρα πολύ…

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί!

Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί! 

Τι Θεό έχουμε! 

Είναι αξιολύπητοι όσοι δεν γνώρισαν το Θεό. 

Αυτοί δεν βλέπουν το Αιώνιο Φως, και μετά το θάνατο πορεύονται στο αιώνιο σκοτάδι.

Αυτό το ξέρουμε, γιατί το Άγιο Πνεύμα πληροφορεί μέσα στην Εκκλησία τους Αγίους για το τι υπάρχει στον Ουρανό και τι στον Αδη.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΙ

Πριν γίνεις άγιος,

γίνε άνθρωπος...

Πες μια ζεστή καλημέρα στο διπλανό σου.

Μάθε να πίνεις ένα καφέ με τον άνθρωπό σου.

Χαμογέλα στο γείτονα.

Δες την καινούργια μπάλα του παιδιού σου.

Πες έναν έπαινο στην κορούλα σου

που γύρισε απ’ το σχολείο.

Δώσε ένα φιλί στη γυναίκα σου

για το μουσακά και το σπυρωτό πιλάφι.

Χάιδεψε τον άντρα σου

που έχει πονοκέφαλο απ’ τις σκοτούρες.

Δώσε κανα ψιλό στο φτωχό.

Βάλε φαΐ στο πήλινο πιατάκι,

για τα γατάκια της γειτονιάς που τρέμουν.

Άλλαξε κανάλι για χατήρι της.

Κάνε πως δεν άκουσες

τη γκρίνια του.

Κι όταν ξεχάσεις

το σφίξιμο

και το ¨στόχο¨ της αγιότητας,

ίσως ...και να την έχεις αγγίξει ήδη!..

Απ’ αυτά τα απλά,

τα ¨χαζά¨, τα καθημερινά.

Που δεν μυρίζουν και πολύ λιβάνι.

Μα σε πάνε στου Χριστού το λιμάνι.

Καρφί.

Άνευ διοδίων,

τριωδίων,

τετραδίων,

βιβλίων κλπ..

P. Andreas Konanos

Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω

Κάποτε ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκι βγήκε στον απογευματινό του περίπατο.

Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι του και ζητούσε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του.

Ο μεγάλος συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: «Συγχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω»!

Και ο γέρο ζητιάνος απαντά: «Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα! Αυτό που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρω αλλού. Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω...».

Πηγή: http://theologosgr.blogspot.com

Μια κοινωνία σε πρώτο ενικό...

 

Ἡ λέξη «selfie», ὅπως ὁρίζεται ἡ σύγχρονη αὐτοπροσωπογραφία ποὺ βγάζει κάποιος µὲ τὸ κινητό του καὶ κατόπιν τὴν ἀνεβάζει στὸ Facebook καὶ σὲ ἄλλα µέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, ἐπιλέχθηκε ὡς «Λέξη τῆς χρονιᾶς» γιὰ τὸ 2013 ἀπὸ τὸ Βρετανικὸ Λεξικὸ τῆς Ὀξφόρδης. Μία λέξη ἰσοδυναµεῖ πλέον µὲ χίλιες εἰκόνες.Πόσα ἀντίγραφα τοῦ ἑαυτοῦ σου µπορεῖς νὰ βγάλεις ὥσπου νὰ τὸν ἐρωτευθεῖς παράφορα ἢ νὰ µὴν ἀντέχεις ἄλλο νὰ τὸν βλέπεις; Ἡ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ ἕνα στάδιο στὸ ἄλλο δὲν εἶναι τόσο µακριὰ ὅσο νοµίζουµε.

Νάρκισσοι ὑπῆρχαν πάντα. Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ὣς σήµερα. Ἡ διαφορὰ εἶναι ὅτι ἔχουν πλέον πολλὰ ἐργαλεῖα στὰ χέρια τους: Facebook, Pinterest, Twitter, Foursquare, Instagram. Οἱ ἔρευνες µαρτυροῦν ὅτι τὰ ἐπίπεδα τοῦ ναρκισσισµοῦ εἶναι πολὺ ὑψηλότερα σὲ σύγκριση µὲ τὶς περασµένες γενιὲς καὶ δεκαετίες […] Τὸ νερὸ τῆς λίµνης ὅπου ἄλλοτε πνίγηκε ὁ Νάρκισσος ἔχει δώσει τὴ θέση του στὸ γυαλὶ τῆς ὀθόνης, ποὺ εἶναι ἐξίσου θολὸ καὶ παραπλανητικό. […]

Ὁ ναρκισσισµός, τὸ χαϊδευτικὸ τοῦ ἀτοµικισµοῦ, ἀριθµεῖ πλέον στρατιὲς ἀτόµων µοναχικῶν καὶ ὁλοµόναχων: δὲν θέλω νὰ παντρευτῶ οὔτε καὶ νὰ συζήσω, τὰ λεφτὰ ποὺ βγάζω θέλω νὰ τὰ τρώω ὅλα µόνος µου, νὰ µὴ δίνω λογαριασµὸ σὲ κανέναν. Μιὰ κοινωνία σὲ πρῶτο ἑνικὸ µὲ τὶς φατσοῦλες emoticon ὡς µάσκες τῆς σύγχρονης τραγωδίας ἢ κωµωδίας ποὺ βιώνει ὁ καθένας.


Τῆς Ἀστερόπης Λαζαρίδο

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΤΙΣΩ ΕΝΑ ΣΠΙΤΑΚΙ

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΒΑΘΙΑ ΜΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ

Για που το 'βάλες καρδιά μου....

Ορφέας Περίδης

Ο γέρος, ο ιερέας, ο Θεός και η περιγραφή!

Σε έναν από τους ναούς, ο γέρος έφθανε συχνά στην λειτουργία με ένα ρούμι και όχι πολύ καθαρά ρούχα.

Οι ενορίτες αυτής της εκκλησίας, αντίθετα, πάντα προσπαθούσαν να ντυθούν έξυπνα, έτσι ώστε η εμφάνισή τους να μην ήταν χειρότερη από άλλες. Ο γέρος δεν το φρόντισε αυτό προφανώς.

Αν στην αρχή τον κοίταζαν απλά με λύπη , τότε με την πάροδο του χρόνου έγινε πολύ ενοχλητικό και μίλησαν στον ιερέα.

Μετά την λειτουργία , ο ιερέας μίλησε με τον γέρο και ζήτησε:

«Ξέρετε πώς πρέπει να ντυθούν οι άνθρωποι στην εκκλησία μας;»

«Δεν ξέρω, κύριε.»

«Τότε, απόψε, όταν προσευχηθείτε, ζητήστε από τον Θεό να σας αποκαλύψει πώς να ντύνονται οι άνθρωποι που έρχονται σε αυτόν τον ναό».

Την επόμενη μέρα ο γέρος έρχεται στην εκκλησία με τα ίδια ρούχα.

Ο ιερέας τον ρωτάει:

– Ζητήσατε από τον Θεό πώς να σας ντύσει;

– ρώτησα, πατέρα μου.

– Και τι λέει ο Κύριος;

– Έλεγε ότι δεν έχει ιδέα. Δεν ήταν ποτέ σε αυτό το ναό …

Πηγή: ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
https://oikohouse.wordpress.com/

Πώς ήταν η Κωνσταντινούπολη πριν από την Άλωση του 1453;

Το τουρκικό μέσο «Karar» δημοσίευσε εντυπωσιακές εικόνες της Κωνσταντινούπολης πριν από την Άλωση στις 29 Μαΐου 1453. Ομάδα αρχαιολόγων και ερευνητών μέσα από αναπαραστάσεις και γραφιστικές απεικονίσεις, αποτύπωσαν σημαντικά μνημεία της Πόλης, μεταξύ των οποίων και η Αγία Σοφία. Με αυτό τον τρόπο «μετέφεραν» στο σήμερα τον πλούτο και την αίγλη της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πριν πέσει στα χέρια των Οθωμανών…

"Εάλω η Πόλις"

"Συντομη Ιστορία του Βυζαντίου",του γνωστού Ιστορικού J.J. Norwich,ο οποίος σε μερικές μόνο γραμμές συνοψίζει το μεγαλείο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας:

"Ο πολιτισμός μας δεν αναγνώρισε ποτέ επαρκώς το χρέος του στην Ανατολική Αυτοκρατορία.Αν δεν υπήρχε αυτό το μεγάλο ανατολικό οχυρό της Χριστιανοσύνης,ποια τύχη θα είχε η Ευρώπη έναντι στις στρατιές του Βασιλιά της Περσίας τον 7ο αιώνα ή ενάντια σε αυτές του Χαλίφη της Βαγδάτης τον 8ο;Ποια γλώσσα θα μιλούσαμε σήμερα και ποιο θεό θα λατρεύαμε;Στο πολιτιστικό πεδίο,επίσης το χρέος μας είναι μεγάλο.Μετά τις βαρβαρικές εισβολές και την πτώση του Αυτοκράτορα της Ρώμης,τα φώτα της μάθησης είχαν σχεδόν σβήσει στη δυτική Ευρώπη,εκτός από μερικά μοναστηριακά καντηλάκια που τρεμόσβηναν.Στις όχθες,όμως,του Βοσπόρου αυτά τα φώτα εξακολουθούσαν να λάμπουν και η παλαιά κλασική κληρονομιά διατηρούνταν.Πολλά από αυτά που ξέρουμε για την αρχαιότητα ειδικά για την ελληνική και ρωμαική φιλολογία και τη ρωμαική νομοθεσία θα είχαν χαθεί παντοτινά,αν δεν υπήρχαν οι λόγιοι και οι αντιγραφείς της Κωνσταντινούπολης."

Πηγή: http://trelogiannis.blogspot.gr